Maandag 16 maart. We vervolgen de B100 (Great Ocean Road), maken nog even een korte wandeling door een stukje rainforrest en slaan dan af naar Cape Otwa. Alle ogen zijn naar boven gericht, behalve die van mij natuurlijk, op zoek naar Koala's en al snel heeft Max er een aantal gespot. Na een aantal stops kunnen we een paar mooie foto's maken van deze knuffelbeertjes. Bewegen doen ze niet veel, ze luieren de hele dag daar boven in de boomtoppen. Bij de vuurtoren van Cape Otwa lopen we wat rond en vervolgen dan weer onze reis. Vandaag zien we een mooi stuk van de kustweg. We maken diverse stops bij uitzichtpunten zoals The Twelve Apostles en Loch Ard George. In Princetown stoppen we voor de lunch, Fish and Chips. Dan rijden we kort verder tot Port Campbel en nemen daar een camping.

Dinsdag 17 maart. Vandaag willen Max en Ren?e ergens gaan surfen. We besluiten om door te rijden naar Port Fairy en daar te gaan zoeken naar een surf school. Maar eerst onderweg nog wat uitzichtpunten bekijken. We stoppen bij London Bridge en The Bay of Islands. Dan rijden we in een keer door naar Port Fairy en zoeken een leuke camping kort bij het strand. Inmiddels heeft Max al een afspraak gemaakt met een surf leraar voor 16:00 uur 's-middags. Uiteindelijk blijkt dat ze priv? les krijgen. Ook het strand en de zee hebben ze voor zich alleen, ideaal dus. Alle sensationele surf acties worden professioneel vast gelegd voor het nageslacht. Annette en ik maken wat later die avond een mooie wandeling over een eiland met een schitterende natuur, Griffiths Island. We komen diverse walibi's tegen die even poseren voor het maken van mooie foto's en een stukje film. Het eiland staat echter bekend om zijn vogel kolonie Mutton-birds die jaarlijks vanuit Alaska hier komen broeden en dan in april/ mei weer vertrekken. Zij maken nesten in de grond. We zien dan ook vele gaten in de grond maar geen Mutton-birds. Waarschijnlijk is het nog wat vroeg in de avond. De vogels keren elke avond tegen de schemering terug naar het eiland om hun jongen te voeren. Intussen heeft Ren?e het eten al klaar en als we terug komen van de wandeling kunnen we zo aanvallen.

Woensdag 18 maart. Vandaag moeten we kilometers maken. Ons einddoel voor is Robe. We rijden een groot stuk over de A1 tot Portland. Dan gaat het door het Mount Richmond National Park over de C 192. Hier spotten we nog een groepje struisvogels. Bij de Blue Lakes, Mount Gambier, stoppen we om te Lunchen en dan gaat het verder over de B1 en de B 101 naar Robe. We hebben nog een korte ontmoeting met een levende slag maar die hebben we maar links laten liggen. Tegen 15:00 uur staan we op de camping in Robe. Even wat kleren wassen en dan een lekkere wandeling over the Beach. De wijn cq het bier komt op tafel en dan is het weer tijd om te luieren in het zonnetje. Vanavond koken we lekker zelf onze maaltijd. Ditmaal Zalm.

Donderdag 19 maart. We hebben nog twee dagen om bij Cape Jervis te komen. Hier nemen we de veerboot naar Kangaroo Island.

Vandaag rijden we een groot stuk langs de Limestone kust tot in Meningi. Hier nemen we weer een camping aan het meer. Veel is hier niet te beleven. Het wordt dan ook een rustdag om wat te lezen. We maken nog een kleine wandeling langs het meer en dan is de dag al weer voorbij.

Vrijdag 20 maart. Vandaag rijden we in een stuk door naar Cape Jervis, de haven waar we de veerboot nemen naar Kangaroo Island. Onderweg wordt even gestopt om bij een lokale bakker te lunchen.

Er wordt weer wat spijs en drank ingeslagen en in Cape Jervis gooien we de tank van de auto vol omdat op Kangaroo Island dit vele malen duurder is. We nemen de allerlaatste camping voor de haven terminal. Het is een boerderij camping met een schitterend uitzicht over het water en op Kangaroo Island. Morgen zijn we binnen 5 minuten in de haven, ideaal dus. De oversteek duurt ongeveer 45 minuten en we vertrekken om 09:00 uur.

Zaterdag 21 maart. Om 08:10 melden we ons bij de veerboot terminal van Sealink in de haven van Cape Jervis. Ontbijten doen we later op KI. Inchecken verloopt soepel. Alleen de bestuurder mag in de auto blijven en de passagiers moeten in de Terminal wachten. Als een van de laatsten mag ik achteruit de boot oprijden. Op de boot worden we door Ren?e getrakteerd op een lekker kopje koffie. Op KI gaan we eerst naar het informatie centrum en nemen wat brochures mee zodat we een indruk krijgen van de mogelijkheden op het eiland. Even later staan we direct aan het water lekker te genieten van ons ontbijt. In Kingscote, ongeveer 50 minuten rijden, hebben we een camping gereserveerd. Maar eerst gaan we onderweg een kijkje nemen bij Cliffords Honey Farm. Deze staat bekend om zijn goede kwaliteit bijen honing geproduceerd door de Ligurion bee. Deze bijen werden in 1884 vanuit Italië geïntroduceerd en zijn de enige nog in het wild levende bijen soort in Australië. Daarna rijden we naar Emu Ridge Eucalyptus Distillery Farm, waar ze allerlei producten van de eucalyptus bladeren maken. In Kingscote rijden we eerst naar een tankstation om "ADBLUE" te kopen. Dit is een additief voor de brandstof. Al enkele dagen heeft de motor nog maar 75 procent van zijn vermogen en dan wordt het moeilijk een berg op te rijden. Na diverse telefoontjes naar Maui heb ik het probleem uiteindelijk zelf kunnen oplossen. Maar nu staan we dan op de camping en jawel ik heb weer internet met een gigantische snelheid van 56 Kb. Voor vanavond nog even zoeken naar een leuk vis restaurant. De camping baas weet een goed restaurant waar ze verse producten serveren. Na het douchen rijden we Kingscote in en daar vinden we de Fish and Chips waar we een heerlijke portie frieten met vers gefrituurde lokale vis en prawns eten.

Zondag 22 maart. Vandaag gaat de reis verder over de Birchmore Road naar Seal Bay. Het is een heerlijk zonnige warme dag ideaal om zeehonden en zeeleeuwen te bekijken. We spreken af met Suzanne, die ons een Guided Tour geeft over het strand. We staan enkele tellen later inderdaad op zo'n 10 meter afstand van de zeeleeuwen. We hebben geluk want er zijn pas een aantal jongen geboren. Na een mooie foto sessie rijden we terug naar de hoofdweg en stoppen nog even bij "Raptors Domain" om een broodje lobster te eten, kostbaar maar wel lekker.

Enkele kilometers verder stoppen we bij Little Sahara. Bij de afslag naar Little Sahara is een zwaar verkeersongeval gebeurd. Max gaat even vragen of we toch die afslag mogen nemen en meteen wordt voor ons de weg vrijgemaakt. Max en Ren?e gaan zand surfen. Zand surfen gaat ook met een soort snowboard maar de techniek is iets anders. Ook krijgen ze een blokje Wax mee. Hiermee moeten ze het Board regelmatig insmeren. We lopen allemaal de hoge duinen omhoog, op zich al een slopende bezigheid. Twee stappen omhoog en 1 stap terug glijden. Er zijn geen liften om weer boven te komen dus het is best wel een vermoeiende sport. Nu begrijpen we ook waarom er geen tijdslimiet gesteld werd aan het huren van de boards want lang houd je dit niet vol.

Helemaal onder het zand stappen we weer in en rijden dan door over de South Coast Road tot Western KI Caravan Park. Deze camping heeft alle voorzieningen en ligt midden in een schitterend natuurgebied. Als we de camper op de plek gezet hebben springen er al meteen wat Walibi's om ons heen. Even later ziet Ren?e een Koala op de grond lopen. Met het foto toestel in de aanslag snellen we er naartoe. De Koala heeft echter alle tijd. Hij blijft zelfs een aantal keren uitrusten, wat ze trouwens de hele dag doen, zodat ik er een paar mooie Close-ups van kan maken. Na enkele glazen wijn maken we nog twee wandelingen om de camping heen en komen ook dan weer diverse Koala's tegen, uitrustend van een lange en vermoeiende dag, hoog in de eucalyptus bomen. Wat een leven hebben deze beesten. Ze hoeven alleen maar te eten en te hangen ergens hoog in een boom zonder zich ook maar ergens zorgen over te maken. Ook komen we nog wat Walibi's, Parkieten, Swamp ganzen en een groep lepelaars tegen. Een mooie plek om te kamperen. Als we dan in het donker buiten genieten van ons avondmaal springen er meteen twee Walibi's om ons heen. Het is wel duidelijk dat deze twee al eens door toeristen gevoerd zijn want uiteindelijk dringen ze nogal aan om ook een hapje mee te mogen eten. Dit is ook waarom de beesten niet gevoerd mogen worden. Als we later die avond naar binnen gaan schrikken we van alle muggen en kevertjes die de camper ingekropen zijn. We proberen er zoveel mogelijk uit te krijgen maar later die nacht blijkt dat dit niet helemaal gelukt is. Onze nachtrust wordt regelmatig verstoord door beestjes die steken en je in de oren proberen te kruipen. Maar uiteindelijk vallen we vermoeid toch allemaal in slaap.

Maandag 23 maart. Door de verstoorde nachtrust worden we allemaal wat later wakker. Na een lekker pannenkoeken ontbijt rijden we naar de ingang van het Flinders Chase National Park. Bij de ingang van het park kopen we onze toegangsbewijzen en maken dan eerst een wandeling die start bij het visitors Centre. Tijdens deze wandeling bestaat de kans dat we de "platypus" gaan zien. Onze verwachtingen zijn hoog gespannen, de kroon op ons verblijf op KI. We komen wat Kangaroos tegen, zien veel natuur en komen uiteindelijk bij de waterpools waar de "platypus" zich moet bevinden. Op de bordjes staat dat je met veel geduld en een hoop geluk MISSCHIEN eentje zou kunnen zien. De hoop zakt ons al in de schoenen. Na de 3e waterpool hebben we geluk. Ren?e ziet wat luchtbelletjes en even later zien we de platypus, oftewel vogelbekdier. Zeldzaam maar nog niet uitgestorven. Voldaan lopen we terug naar de camper. Inmiddels regent het en natuurlijk hebben we geen regenjas bij ons, behalve Ren?e.

We rijden verder naar het uitzichtpunt "Admirals Arch". Hier is het erg winderig maar schitterend om te zien hoe de hoge golven met groot geweld inbeuken op de rotsen. We lopen een pad met houten trappen omlaag en even later staan we bij een grote opening in een rots met een doorkijk maar de zee. Op de rotsen ligt een groep zeehonden te luieren.

Als laatste staat "Remarkable Rock" nog op ons programma. Hiervoor rijden we even terug en slaan dan af naar de parkeerplaats. We maken wat foto's en besluiten terug te gaan naar de camping van gisteren. Even later staan we op onze plek. Buiten zitten is niet meer zo aangenaam. Vandaag is het bewolkt en fris geweest. We ruimen alle stoelen weer op en gaan lekker in de camper eten en nog wat napraten en plannen maken voor morgen.

Dinsdag 24 maart. Na het ontbijt rijden we over de West End Hwy en slaan daarna af naar de Playford Hwy. Vandaag is onze eindbestemming Penneshaw waar we de ferry terug naar het vaste land nemen. Maar eerst nog een paar leuke dingen ondernemen. We rijden tegen 10:45 uur het terrein op van Andermel Marron & Café. Hier is een wijnproeverij en een kwekerij van Marron, een soort rivierkreeft. Na het bezichtigen van de kwekerij en het proeven van wijn gaan we in het café zitten en verwennen ons daar met een heerlijke lunch bestaande uit cold marron sushi, marron seefood platter, marronnara en een heerlijke fles witte sauvignon. De rivierkreeft wordt in helften geserveerd en is gemakkelijk te eten. Wat een heerlijke lunch, echt smullen. Daar hadden we al dagen plannen voor gemaakt om hier eens te gaan eten en we hebben er absoluut geen spijt van. Na al dit genieten rijden we verder richting Penneshaw en maken nog een zijsprong naar Stokes Bay. Daar maken we een kleine wandeling over het witte strand. Als we weer terug op de hoofdweg zijn gaat de rit verder via de Hog Bay Road naar Prospect Hill, waar we een stop maken om via een trap helemaal tot aan de top van de heuvel te lopen. Daar hebben we een uitzicht over Dudley Peninsula. Onze reis eindigt vandaag op de camping, 2 minuten van de haven waar we morgen de ferry terug naar het vaste land hebben. De camping is heel eenvoudig maar schoon. De receptie is gesloten maar we kunnen een plek uitzoeken aan de hand van een lijst. Morgen komt de eigenaar het geld innen van de kampeerplaats.

Woensdag 24 maart. We gaan afscheid nemen van Kangaroo Island. Het was zeker de moeite waard om dit eiland te bezoeken. We hebben veel natuur gezien en "wilde" dieren. Wat is het mooi om de dieren in hun eigen leef omgeving de ontmoeten. Minder leuk waren die massa's, vooral doodgereden kangaroo's en walibi's die we zagen liggen. Veel eilandbewoners rijden met Jeeps en Pick-ups die aan de voorzijde allemaal voorzien zijn van "wildvangers". Vooral at Dusk an Dawn is de kans groot dat een Kangaroo plotseling de weg op springt. soms moeilijk te ontwijken maar door de snelheid beter aan te passen kun je kans toch verkleinen op zo'n fatale aanrijding. Gelukkig is ons nooit een dier voor de auto gesprongen maar de kans is natuurlijk altijd aanwezig.

Een 4-wiel aangedreven auto is hier trouwens geen overbodige luxe. Het grootste deel van het wegennet op Kangaroo Island is onverhard. Sommige onverharde wegen zijn goed te bereiden maar anderen zijn ronduit slecht. Zeker als je met de camper over zulke wegen moet rijden is dit geen feest. Dit is ook de enige plek in Australia waar we met de camper ook onverharde wegen mogen bereiden.

Om 10:30 vertrekt de Ferry en laten we het avontuur op het eiland achter ons liggen op weg naar de laatste twee dagen in Australië. Eenmaal weer op het vaste land rijden we direct door naar de camping aan de kust bij Adelaide. Deze hadden we inmiddels al gereserveerd.